6 februari

   Toen ik vol zelfvertrouwen

(het resultaat van diepe yoga ademhalingsoefeningen bij de bagageband)

door de groene zone wilde lopen, werd ik door een juffrouw in uniform toch nog even naar de bagagescanner gedirigeerd. Waarschijnlijk omdat er op mijn voorhoofd        ' buitenlander'  stond geschreven.

Oh oh, nou zul je het hebben!

Ok, waar zouden de mannetjes die de beelden van mijn koffers onder het rontgenstraalapparaat interpreteren, nu precies op aanslaan? De hema- worsten? De pakken allesbinder? Het zaagblad? Of toch de tomatenzaadjes? 

" Mira, Mira, Mira!"

Zie je wel, het is gewoon gedaan met me!          Want ook al begrijp ik verder niet veel Spaans, dat

' Mira, Mira, mira! ' 

verstond ik wel degelijk! Heb tenslotte jarenlang mijn Peruaanse stiefmoeder moeten aanhoren, dus ik weet heus wel dat dit 

'KIJK, KIJK, KIJK' 

betekent! 

Ik knoopte mijn broek alvast los. Want ja, misschien moest ik dat kapitaal aan euro's, dat ik in een buideltje onder mijn buik en half in mijn onderbroek droeg,  gewoon alvast aan ze overhandigen. Want als ik eenmaal naakt voor de scanner zou staan om ook de inhoud  van mijn maag op bolletjes te controleren, zouden ze die buidel toch wel vinden en zouden ze het geld toch wel jatten. 

   Gek genoeg, bleef het verder bij "Mira, mira, mira" want het enige wat er gebeurde was dat mijn vaders koffer een tijdje niet vanonder de scanner uitkwam. De mannen hadden gewoon even tijd nodig om de hema- worsten als worsten (en worsten invoeren mag gewoon)  te herkennen. Ze zagen ook het zaagblad vast als een gewoon zaagblad en niet als een of ander wapen van het Sinaloa kartel ( wat trouwens nog best wel zou kunnen). En wie weet waren ze het wel eens met mijn vaders theorie dat ALS er al ergens cocaine in pakken allesbinder naar toe werd  gesmokkeld, dat zou dat eerder  vanuit Zuid-Amerika naar Europa gaan dan andersom. En die tomatenzaadjes? Ook daarvoor werd ik ook niet verder het cachot in gesmeten.