5 februari 2020

   Na de immigration check, mocht ik doorlopen naar de plaats waar de  'bagage claim' uitgevoerd kon worden. Nadat ik mijn koffers overduidelijk op de bagageband zag langskomen

(2 van de drie koffers hadden felgekleurde bagageriemen om zich heen),

zwaaide ik ze eraf, en nam door de snelheid van de band, de zwaarte van de koffers en de drukte van passagiers, telkens een paar inheemsen mee.  Maar uiteindelijk had ik alles keurig bij elkaar. Ik had zelfs ergens een karretje kunnen scoren waardoor mijn grootste angst, zeulen dan wel rollen met 4 koffers

(ik had bij de Blokker speciaal een soort elastiek gekocht waardoor er aan de twee koffers, de twee kleine koffers konden hangen)

gelukkig geen werkelijkheid werd. Voor en tijdens mijn vlucht had ik het in mijn geest al zien gebeuren:  temidden van een mensenmassa als ware ik in Bombay, 60 kg aan bagage voortslepend, terwijl er van overal hongerige, lijmsnuivende en hologige straatschoffies naar mijn bagage zaten te loer.  Maar dat bleek achteraf reuze mee te vallen.

   Tot nu toe was het allemaal voorspoedig gegaan. Maar de douane zou de laatse horde zijn. In de rij voor de immigration check,  had ik,  surfend op het gratis wifinetwerk met de naam 'AEROPUORTO LIMA'

(de enige manier om internet te krijgen) 

per whatsapp mijn vader gebeld. Want het zat me toch niet lekker. Op dat douane formulier wat we in het vliegtuig kregen, stond toch heel duidelijk dat 'agricultural products' , bij de douane aangegeven moesten worden. En wat had ik in mijn  bagage?  5 zakjes met in elk zakje 10 tomatenzaden = dus 50 tomatenzaden!* 

*Zo klein dat ik ze ben vergeten in een eerder blog te beschrijven toen ik de inhoud van mijn vaders koffer beschreef

-------------------------------------------------------------Notitie aan mezelf: start, als je terugbent, je eigen tomatenzaden- business: als mijn vader al bereid is om daar om daar 34 euro voor te betalen (dat neerkomt op 6,4 cent per zaadje), dan zijn daar vast veel meer mensen toe bereid.

Katsjing!!!!

-------------------------------------------------------------------

Agricultural products dus!  Of dit wel of niet schadelijk was voor de inheems flora en fauna was ter beoordeling van de douane in de rode zone.

" Je hoeft alleen maar niet te zweten!"  zei mijn vader over de telefoon. "Gewoon snel naar de groene zone lopen. Want ach, die paar zaadjes,  daar hoef je echt niet voor naar de doaune te lopen."

Hij kon dit nou wel weer zo makkelijk zeggen maar ik zag het alweer helemaal voor me: duizenden euro' s aan boetes lichter, de pakken allesbinder onderzocht op sporen van cocaine en een potige bewaker voor de deur van een WC die mij in gebroken Engels aanspoort om de rest van mijn smokkelwaar    ' nu toch ook maar gewoon uit te poepen' .